Over onderstaande tekst heb ik de dagen na het overlijden van mijn schoonvader A.C. de Vries op 28 december 2004 in hoofdlijnen nagedacht.

Verschillende ideeën komen voort uit het puur liberale gedachtengoed, andere uit persoonlijke ervaringen en ergernissen. Ik probeer in deze tekst die zaken te presenteren die op mij indruk gemaakt hebben. Een en ander is nog niet compleet natuurlijk, ik voeg in de loop van de maand januari 2005 stukjes toe. Aan de orde komen nog: Wagner (van Shell), voorzitterschap, links/recht en besturen op afstand.

Fiscaal Salaris Verdeeld over Partners

Allereerst natuurlijk het idee dat hij me presenteerde toen ik hem nog niet zo lang kende. Rond 1981 moet het geweest zijn. We waren beiden geïnteresseerd in fiscale regels en we spraken over inkomstenbelasting en voetoverheveling voor gehuwden. Zijn oplossing was dat alle inkomsten verdeeld zouden worden over de partners. Daarna zou individuele belasting geheven kunnen worden over hun salaris. Een origineel idee, ik heb het later tegen diverse specialisten aangehouden die het leuk maar onhaalbaar vonden. Ad Sr. beargumenteerde deze manier van salarisverdeling niet alleen maar als oplossing voor een fiscaal ingewikkeld probleem: hoe voorkom je dat je economische eenheden met meer dan 1 deelnemer onevenredig nadelig belast?

Hij vond dat de partner van een veelverdienende werknemer een zwaardere baan had dan die van iemand met het minimumloon. Tot op zeker hoogte geldt dat natuurlijk ook; denk aan de opvoeding van de kinderen, representatie, verplichtingen aan derden en allerlei zaken die voor een veelverdiener ingewikkelder, omvangrijker en belangrijker zijn dan voor iemand met minder salaris. 50-50 verdelen is dus zo gek nog niet. Hij ging overigens voorbij aan de complexiteit van het (mede-)runnen van een huishouding die op sommige terreinen zelfs moeilijker wordt naarmate er minder geld te verdelen valt. Wellicht dat de minimumloongrens hier al voldoende rekening mee houdt.

Het aardige van dit idee is dat het toegepast kan worden voor partners die op diverse manieren elkaar trouw hebben beloofd. De consequentie van de verdeling van het salaris over twee, of zelfs meerdere, partners is dat er onderling voldoende vertrouwen moet bestaan. Als de man Fl.100.000 per jaar opstrijkt bij z'n baas, dan komt daarvan 50.000 bij zijn vrouw en 50.000 bij hemzelf terecht. Deze fiscale maatregel was voor Ad Sr. niet zomaar een papieren maatregel, maar gaf de partner(s) wel degelijk echte controle over het verdiende salaris.

Bij Gebrek aan Zwaarte

kom je boven drijven. Vaak als wij spraken over derden die tot onze verbazing iets konden of mochten doen, was jouw dooddoener: `Och, die is bij gebrek aan zwaarte omhoog gedreven'. Dat is niet eens zo onaardig voor de persoon in kwestie als je op het eerste gezicht zou zeggen. Het was vooral een treffende en stekende indicatie van de kwaliteiten van de organisatie die een en ander toelist. Het ging bijvoorbeeld over politici in gemeentebesturen, bestuurders van partijen en verenigingen. Ook bestuurders in het bedrijfsleven en de semi-overheid passeerden natuurlijk de revue. Hij was goed ingelicht, niet alleen omdat zijn zwager destijds secretaris generaal van landbouw was, later justitie, maar ook omdat jan en alleman het nodig vond om juist tegen hem te fulmineren over wat ze nu toch weer overkomen is en waarom dat zo ernstig is. Als je je beweegt in het bestuur van de stadsbibliotheek, commissies van de KNVB, bestuur van een zorgverzekeraar, werkt in een groot ziekenhuis en talloze bekenden bij politieke partijen, vooral de VVD, hebt, kom je altijd met leuk nieuws thuis.

De kritiek die hij had op bestuurders was natuurlijk ingegeven door hun domheid, gebrek aan overzicht en verstand, maar bovenal omdat ze vaak te weinig wisten van de onderwerpen waarover ze beslissingen namen.

$Date: 2005/11/14 14:17:51 $