De weinig familiezieke kleinkinderen rond Germaine Elise Suzanne
Henriette Loubère (16 juli 1903) die
nog in Nederland wonen, zijn
op 6 september 2009 door tante toch bijelkaar gebracht (ik zou bijna
zeggen bijeengedreven) om te praten
over kunst. En dan niet zomaar kunst: familiekunst.
Doorgaans kun je daar weinig interessants over zeggen, maar dat
geldt voor deze familie niet, integendeel!
Juan Batiste Loubère was kunstschilder met, naar
ik vernomen heb, een Prix
de Rome in de prijzenkast. Hij is geboren in Malaga (Aramits) op 17
juni 1867 en overleed aan maagkanker in 1916.
In mijn herinnering heb ik nog talloze tekeningen van zijn dochter
Germaine voor ogen: prachtig waren ze. Zij overleed op 22 februari
1982 na een kleurrijk leven.
Tante is bij
Sjeng van Dalsum
in de leer geweest en maakt erg mooie schilderijen, etsen
ben ander werk. Volgende generaties laten de traditionele beeldende
kunst links liggen, maar zoeken absoluut met succes de creativiteit
op. Sommigen zijn daar al jaren professioneel mee bezig.
Het zelfportret van mijn overgrootvader was de aanleiding van ons
theekransje en natuurlijk ook meteen het klapstuk van de
dag. Het is gerestaureerd door een Portugese die het helaas niet
precies kon dateren (1st half 20 c.). Het gebruik van bijvoorbeeld goudverf was eerder
niet te zien, nu glimt het je puur functioneel toe op het voorhoofd
van de schilder. Het schilderij rouleert bij de vijf genoemde kleinkinderen van
Germaine; ieder kan er een jaar van genieten.
Een ander schilderij van Juan Loubère heeft de tand des tijds, met
enige hulp, prima doorstaan. Het portret uit 1890 is dat van een
slapende man. Het schilderij meet 60x75cm en is op doek
geschilderd. De lijst dateert van ongeveer 1992 toen het werk
gerestaureerd werd.
Verder binnenkort op deze site nog meer werk van Juan Loubère dat
rondzwerft in onze familie: de visboer, wasvrouw, man aan tafel en een
portret van Juan dat door een ander is geschilderd. Het wordt
waarachtig tijd voor een pagina op wikipedia!