Kyoto is een leuk onderwerp voor opinievorming. Behalve de voormalige hoofdstad van Japan, staat het vooral bekend als de stad waar een verdag over het beperken van de uitstoot van broeikasgassen is geformuleerd.

Kortgezegd zorgt ervoor dat de gemiddelde temperatuur in 2100 met 0.15 graden Celsius minder toeneemt. Anders gezegd, Kyoto zorgt ervoor dat we niet in het jaar 2100 warmer geworden zijn met 2.5 graad, maar dat dit pas in 2006 gebeurt.

Het is natuurlijk van de zotte dat we 2 tot 3% van ons bruto nationaal produkt uitgeven aan een tempowinst van 6 jaar! Het BNP groeit jaarlijks met zo'n 2%. Door Kyoto staan we economisch gezien 6 jaar stil! Over een half jaar economische stilstand wordt al moord en brand geschreeuwd, maar over de gevolgen van Kyoto hoor je niemand.

Kyoto is natuurlijk belangrijk vanwege de ramp waar we op afstevenen. Die ramp bestaat volgens de milieu maffia uit diverse zaken. Zo zouden er in de toekomst meer mensen dood gaan als gevolg van de grotere hitte. Extreme koude is echter veel dodelijker dan extreme warmte, dus de prognose is dat er juist minder mensen doodgaan als we doorgaan met warmer worden.

Daarnaast klopt het natuurlijk dat we gemiddeld warmer worden, de oorzaak van dit gemiddelde is echter dat vooral de minima hoger worden, de maxima blijven hoegenaamd gelijk. De mensen met warmtevrees hoeven dus niets te vrezen, alleen de koude tijden (nacht en winter) worden warmer. Natuurlijk kun je het veel milieuspecialisten niet nadragen dat ze hun statistiek tentamen pas na drie keer met een zesje hebben gehaald, maar waarom ze `gemiddeldes' zo serieus nemen zegt veel over hun opportunisme.

Soms hoor je dat ziektes als Malaria zullen oprukken naar de nu nog koudere gebieden zoals West Europa. Malaria was tot in de 20ste eeuw nog heel gewoon in Engeland en delen van het vaste land. Als gevolg van grotere hygiene, bijvoorbeeld schoon water, is malaria daar goeddeels verdwenen. Misschien is het een goed idee om dat schone water ook in het gebied beneden de Sahara te introduceren? De kosten daarvan zijn overigens groot, misschien wel meer dan 1% van ons BNP. Misschien een ideetje om dat van de kosten van Kyoto af te peuteren?

Een van de verhalen die me altijd mateloos intrigeerde was het afnemen van de fertiliteit van menselijk sperma. De kwaliteit van het semen hangt vrij rechtstreeks samen met de omgevingstemperatuur. Hoe kouder de omgeving, hoe vruchtbaarder het zaad. Nu wil het toeval dat een van de weinige omgevingen waar de zaadkwaliteit stelselmatig gemeten werd lange tijd de staat New York geweest is. Later zijn andere delen van de wereld gaan meten. Iedereen die wel eens in New York geweest is, weet hoe koud het daar kan zijn (en gemiddeld ook is). Logisch dat er een scherpe knik zit in de wereldwijde zaadvruchtbaarheidsgrafiek rondom het moment dat ook andere ziekenhuizen meedoen en het dus geen lokaal New York's feestje meer is. Ook hiervoor geldt dat veel mensen niet de moeite op kunnen brengen om objectief naar getallen te kijken en niet kritisch kunnen omgaan met data die hun hogere doelen mogelijk weerspreken. Gecorrigeerd voor dit lokale effect, blijkt de kwaliteit te schommelen, niet af te nemen.

Meten is weten denkt iedereen, maar in de handen van charlatans zijn getallen voor van alles te gebruiken. Zo wordt de omvang van de schade van Amerikaanse tornado's goed bijgehouden. Op basis van die schade (in dollars uit het jaar 2000, gelukkig corrigeren charlatans wel voor inflatie) is het alsmaar slechter gesteld met ons milieu: telkens worden de stormen omvangrijker en talrijker, de schade verdubbelt bijna elk jaar. Helaas beseffen weinigen dat een verdubbeling in effect, dit wel een heel extreme demonstratie is van het `butterfly-effect'. Dat klopt gelukkig dus ook. Het jaar met de meest heftige orkanen in de VS was 1926, niet vorig jaar. Economische schade is meer een graadmeter voor de eigenwijsheid van de projectontwikkelaars dan van de omvang van een storm. In al die jaren is de objectief gemeten omvang van orkanen in de VS niet toe- of afgenomen.

De dramatische manier waarop we met onze omgeving omgaan heeft tot het uitsterven geleid van talloze diersoorten. Althans dat is wat men ons doet geloven. Inderdaad sterven er diersoorten uit, maar dat wordt echt niet door iets marginaals beinvloed als onze uitstoot van rook. Nieuwe diersoorten worden voor het gemak niet meegeteld en altijd illustratief voor de ons aangeboren overdrijving is het effect van olierampen: voor ons waanzinnig groot en slecht voor de omgeving (dat komt vast omdat een onderzoeker ooit van strandolie geproefd heeft), maar voor de natuur een druppel op een gloeiende plaat. Doorgaans is de omgeving veel sneller hersteld dan men voor mogelijk hield. Leuk om te noemen is overigens de manier waarop een olieramp soms wordt aangepakt: als een onderzoek naar herstelmogelijkheid. In alle gevallen blijkt de aanpak van milieuactivisten voor zowel de flora als de fauna slechter uit te pakken dat niet ingrijpen. Een meeuw besmeurd met olie moet je dus vooral laten zitten waar hij zit!

Economische schade is een heel goede manier om je argumenten voor wat dan ook kracht bij te zetten. Vandaar dat Kyoto zo'n succesvol lobbyprogramma is: de kosten van de milieuschade die we zelf hebben aangericht zouden 2% van ons BNP zijn. Goh wat erg. Oliedom is echter natuurlijk om de schade te verwarren met de kosten die je moet maken om het op een inefficiente manier op te lossen. De schade is veel kleiner en misschien niet eens beinvloedbaar. Het is vervelend om te weten dat de ellende die Kyoto voorspeld in het jaar 2106 komt ipv. 2100. Het geld om die ellende te keren (gezondheid, hygiene, democratie, dijken) is dan echter al die jaren niet uitgegeven.